برای خواندن این مطلب بر روی دکمه "ادامه مطلب"کلیک کنید
نماز استیجاری یک اصطلاح فقهی است که در احکام ما بهکار رفته است. اما قبل از آشنایی با این اصطلاح فقهی، دانستن یک نکته لازم و ضروری است: هیچکس نمیتواند نماز قضای دیگری را که در حال حیات است بهجا آورد، هرچند او از خواندن نماز قضا عاجز باشد.
خب، پس نماز استیجاری به چه دردی میخورد؟ در حقیقت این نماز بعد از مردن فرد مانعی ندارد و شخص مکلف تا زنده است باید نمازهای واجبش را خودش، به هر نحو که میتواند انجام دهد و نماز نایب چه با اجرت و چه بدون اجرت برای او کافی نیست.
اما در زمینه نماز استیجاری بد نیست بدانید که در این نماز، ذکر خصوصیات میت لازم نیست و رعایت ترتیب فقط بین نمازهای ظهر و عصر و مغرب و عشا شرط است.
هرگاه در عقد اجاره، کیفیت خاصی بر اجیر شرط نشده باشد (مثلا نگفته باشند نماز را باید در مسجد یا فلان ساعت بخواند) و کیفیت خاصی هم برای نماز در عهد مشخص نشده باشد، بر اجیر لازم است که نماز را با مستحباتی که انجام آن متعارف است بخواند ولی واجب نیست که برای هر نمازی مثلا اذان بگوید؛ بهعنوان مثال، بر پسر بزرگتر واجب است که نمازهایی که از پدر و مادرش فوت شده و از روی طغیان و نافرمانی نبوده، بعد از مرگ آنها بهجا آورد بلکه اگر از روی طغیان و نافرمانی هم ترک کرده باشد بنابر احتیاط مستحب باید همینطور عمل کند.
حالا بر پسر بزرگتر واجب است که نمازهای پدر و مادرش را به هر صورتی که امکان دارد قضا کند که یکی از راهها، استفاده از همین نماز استیجاری است.